8 επιστημονικές θεωρίες σχετικά με τη φύση του θανάτου

Πώς είναι αυτό; Τι αισθανόμαστε; Μπορείτε να το ξεπεράσει ποτέ;

Θάνατος, όπως γνωρίζουμε, αργά ή γρήγορα έρχονται για όλους.

Ωστόσο, εξακολουθεί να παραμένει υπό-διερευνηθεί, διότι η πραγματικότητα είναι το τέλος των πάντων, γιατί δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα τι θα συμβεί κατά τη διάρκεια και μετά το θάνατο. Ένα άλλο εμπόδιο είναι το τεράστιο ρόλο θανάτου στον ανθρώπινο πολιτισμό, τόσο σε συμβολικό όσο και συναισθηματικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το θέμα του θανάτου - είναι ταμπού.

Συμφωνώ, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια κατάσταση όπου ένα άτομο εσκεμμένα ρυθμίζεται σε κλινικές θάνατο, για να δούμε τι θα συμβεί. Δεν είναι λιγότερο περίεργη εμφάνιση και επιστήμονας με ένα σημειωματάριο, τρέχουν γύρω από έναν άνθρωπο λυμάτων στον κόσμο, σε μια προσπάθεια να προσδιορίσει τις βασικές αλλαγές στις διαδικασίες της ζωής, την ίδια στιγμή αγγίζει στο τρέξιμο απαρηγόρητη μέλη της οικογένειας και συγγενείς.

Για να πάρετε κάπως πιο κοντά σε μια λύση, οι επιστήμονες προσπαθούν να κομμάτι μαζί με όλες τις αποσπασματικές γνώσεις που έχουν, και να υποβάλει μια σειρά από ασυνήθιστες και δεν είναι απολύτως όμοια μεταξύ τους θεωρίες. Κάποιοι εστιάζουν στην φύση του θανάτου, ενώ άλλοι βασίζονται σε στάση μας σε αυτό, και μερικοί ακόμη διαφωνούν για την πιθανότητα διαφυγής της, αν και δεν είναι την ίδια στιγμή δίνουν μια εγγύηση.

Υπάρχει ακόμη και μια έκδοση, να τίθεται υπό αμφισβήτηση η ίδια η ύπαρξη του θανάτου - μπορεί να - μια ψευδαίσθηση; Έτσι, οι επιστήμονες σήκωσε σιγά-σιγά το πέπλο της μυστικότητας γύρω από το θέμα του θανάτου, αλλά τι προσφέρουν;

Μια κβαντική αυτοκτονίας

Πρώτα απ 'όλα, σας παρακαλώ, μην προσπαθήσετε να πειραματιστείτε με αυτή τη θεωρία στο σπίτι.

Η ιδέα βασίζεται στην υπόθεση της ερμηνείας πολλών κόσμων (ή ερμηνείες του Everett). Το σημείο αυτής της ερμηνείας έρχεται κάτω στο γεγονός ότι κάθε περίπτωση σχάση προκαλεί το σύμπαν σε δύο ή περισσότερα παράλληλα σύμπαντα, καθένα από τα οποία αντιπροσωπεύει ένα από τα πιθανά αποτελέσματα της εκδήλωσης. Ένα τέλειο παράδειγμα είναι ένα θεωρητικό πείραμα της γάτας του Schrödinger, που βρίσκονται σε κατάσταση πιθανό θάνατο, και θα είναι νεκρή και ζωντανή την ίδια στιγμή θα είναι νεκρός σε μια εκδοχή του σύμπαντος, και από την άλλη - ζωντανός. Κατά συνέπεια, η γάτα θα γνωρίζουν μόνο το ένα από το σύμπαν - ένα στο οποίο επέζησε (στο άλλο είναι, όπως ήδη αναφέρθηκε, για να πεθάνει, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να γνωρίζει τίποτα).

Η θεωρία είναι γνωστή, αλλά οι κίνδυνοι δεν αξίζει τον κόπο να πειραματιστείτε για τον εαυτό του.

Δεν γνωρίζουμε την πραγματική φύση του θανάτου

Αυτή η φιλοσοφική αντίληψη είναι ότι στην πραγματικότητα δεν έχουμε καμία σαφή 100% αληθινή ορισμό της ζωής: ακόμα και πρότεινε την οργάνωση δυνατότητα NASA έχει τα μειονεκτήματά του. NASA ισχυρίζεται ότι η ζωή μπορεί να χαρακτηριστεί είτε αυτοσυντηρούμενη χημική σύστημα ικανό να εξέλιξης. Αλλά η επιστήμη γνωρίζει τις διάφορες μορφές της ύπαρξης, όπως κρύσταλλα, τα οποία είναι κατάλληλα για τον ορισμό αυτό, αλλά εμείς δεν τους αποκαλούμε ζωή, και η διαδικασία ονομάζεται μια μίμηση της ζωής.

Ένα άλλο σημαντικό ερώτημα - τι είναι συνείδηση; αν τερματίζεται με τη δραστηριότητα του εγκεφάλου, ή συνεχίζει να υπάρχει με τη μορφή της ψυχής; Από τη σκοπιά της κβαντικής μηχανικής, η απάντηση είναι «ίσως». Αλλά η κβαντική μηχανική δημιουργεί περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις, έτσι ώστε στο τέλος κανείς δεν ξέρει τίποτα σίγουρο.

Και αν εμείς δεν γνωρίζουμε πραγματικά τι είναι η ζωή, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι είναι ο θάνατος.

Τρία είδη του θανάτου

Ο θάνατος συνδέεται πάντα με το τέλος, αλλά από επιστημονική άποψη, υπάρχουν τρεις τύποι του θανάτου, και κάποια από αυτά μπορούν να ξεπεραστούν, ως εκ τούτου, ο θάνατος μπορεί να είναι αναστρέψιμη.

Έτσι, υπάρχει όλη η γνωστή κλινικού θανάτου - που ονομάζεται επίσης αναστρέψιμο στάδιο του θανάτου. Σε αυτή την περίπτωση, τερματίζει τη λειτουργία της καρδιάς, των πνευμόνων, τη δραστηριότητα του εγκεφάλου, αλλά δεν σταματά. Ήταν μετά από αυτό το είδος του θανάτου, πολλοί άνθρωποι «επιστρέφει» στη ζωή. Υπάρχει επίσης ένα κλινικά νεκρό. Δεν είναι δύσκολο να μαντέψει ότι σε αυτή την περίπτωση, ο εγκέφαλος παύει να λειτουργεί: η λειτουργία των εσωτερικών οργάνων μπορεί να διατηρηθεί μέσα από μια ποικιλία συσκευών, αλλά αν μπορεί να ονομαστεί ζωή; Από αυτούς τους ασθενείς, οι γιατροί συχνά μεταξύ τους ονομάζεται «λαχανικά», καθώς δεν παρατηρείται καμία ανθρώπινη δραστηριότητα σε αυτούς τους ασθενείς, αλλά η κλήση δεν μπορεί να είναι νεκρός, ενώ τα εσωτερικά τους όργανα εργασίας (εφ 'όσον είναι συνδεδεμένα με μια μηχανή υποστήριξης ζωής μέχρι τότε), αν και από μόνη της Δήλωση του εγκεφαλικού θανάτου είναι μη αναστρέψιμη.

Ο τελευταίος τύπος - βιολογικό θάνατο: το σώμα δεν μπορεί πλέον να διατηρήσει τις ζωτικές λειτουργίες του. Αυτή η ποινή είναι αμετάκλητη και είναι το τελικό στάδιο της νεκρικής ακαμψίας, και αποσύνθεση.

Με την ηλικία, το φόβο του θανάτου εξαφανίζεται

Μπορεί να έχετε σκεφτεί ότι όσο πιο κοντά ένα πρόσωπο που πλησιάζει ο θάνατος, η πιο φοβάται αυτό. Οι επιστήμονες έχουν δείξει ότι δεν είναι έτσι: οι ηλικιωμένοι είναι πολύ λιγότερο φοβάται τον θάνατο από τους νέους.

Πάνω απ 'όλα, σύμφωνα με την έρευνα, οι άνθρωποι έχουν το φόβο του θανάτου σε ηλικία περίπου 20 ετών. Στη συνέχεια, ο φόβος του θανάτου μειώνεται ομοιόμορφα, με εξαίρεση, ίσως, το μόνο μη διαρκών περίοδο της κρίσης μέσης ηλικίας. Από την ηλικία των 60 το άτομο έρχεται σε μια κατάσταση στην οποία θα είναι έτοιμη να ανταποκριθεί θάνατο με ταπεινότητα και την ηρεμία ενός βουδιστή μοναχού.

Έτσι, οι ερευνητές πιστεύουν ότι το επίπεδο του φόβου του θανάτου εξαρτάται από την ηλικία, επειδή κατά τη διάρκεια του πειράματος ερωτήθηκαν lyudiiz εντελώς διαφορετικές ηλικιακές ομάδες. Ωστόσο, το πείραμα πραγματοποιήθηκε για μία μόνο προκαθορισμένο χρόνο, και, ως εκ τούτου, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η αποκαλύφθηκε διαφορά στην αντίληψη του θανάτου υπαγορεύεται από την ηλικία, παρά τις διαφορές μεταξύ των γενεών. Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι η νεολαία του σήμερα, έχοντας φτάσει σε ορισμένα χαρακτηριστικά ηλικίας, αλλάξουν τη στάση τους σε θάνατο, επειδή οι συνταξιούχοι που συμμετείχαν στην έρευνα είναι αντιπροσωπευτικές μιας εντελώς διαφορετικής γενιάς.

Σκέψη για το θάνατο μπορεί να σας κάνει ένα φανατικό

Οι μελέτες έχουν δείξει ότι, παρά το γεγονός ότι έχουν γίνει λιγότερο φοβάται το θάνατο, σκέψεις της έχουν μια παράξενη επίδραση στην αντίληψη μας για την πραγματικότητα. Έτσι, σκέψεις θανάτου επηρεάσει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις μας, τις πολιτικές προτιμήσεις και την κατανόηση της ηθικής. Διαπιστώθηκε ότι η συχνή προβληματισμό σχετικά με την παροδικότητα της ζωής μας κάνει πιο θρησκευτικό, συντηρητικό, προκαλούν ρατσιστικές και εθνικιστικές τάσεις, καθώς επίσης και να μας κάνει πιο αυστηρή σε θέματα ηθικής.

Στην ψυχολογία, όλα αυτά τα φαινόμενα συμβαίνουν στη λεγόμενη θεωρία της διαχείρισης, από τον φόβο του θανάτου, σύμφωνα με την οποία η κοινωνία, με σταθερή πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με το αναπόφευκτο του θανάτου, θα αρχίσει να αερίσει το φόβο τους μέσα από άλλους τομείς της ζωής. Συνήθως πρόκειται για εκείνες τις πτυχές της ύπαρξής μας, οι οποίες σχετίζονται με το συμβολικό αθανασίας: την οικογένεια και τα παιδιά, εθνική ταυτότητα, κοινωνικά πρότυπα και την αποτυχία των ξένων.

Το σπιράλ θανάτου

Όχι, αυτό είναι - δεν είναι το όνομα ενός ροκ συγκρότημα. Ο όρος «σπιράλ θανάτου» θεωρείται συχνά ως το τέταρτο στάδιο της ζωής πριν από το θάνατο. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το «σπιράλ θανάτου» είναι μέρος μιας γενετικά προγραμματισμένη διαδικασία του θανάτου ενός ζωντανού οργανισμού.

Σε αυτό το στάδιο, όλες οι μορφές δραστηριότητας και της ζωής επιβραδύνει.

Το φαινόμενο αυτό ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στη Drosophila μύγες: σπιράλ θανάτου που εκφράζονται στη μείωση της γονιμότητας (οι μύγες γεννούν τα αυγά σταματήσει και συνεργάτες αναζήτησης). Όλα αυτά τα αποτελέσματα ήταν ανεξάρτητα από την ηλικία των μυγών, και συνδέθηκαν μόνο με την επικείμενη λήξη, είναι όχι τόσο συνέπεια της εγγύτητας του θανάτου, ως οιωνός της.

Στην περίπτωση ενός άνδρα «σπιράλ θανάτου» εκφράζεται στη μείωση της ανάγκης για φαγητό, τουαλέτα, καθώς και την επιδείνωση της λειτουργίας του εγκεφάλου και μειωμένη πνευματική εγρήγορση. Αν και οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε ένα «σπιράλ θανάτου» για την πρόβλεψη του χρόνου του θανάτου, μιλούν για την πιθανότητα της μείωσης αυτής της περιόδου, οδηγώντας σε καλύτερη ποιότητα ζωής.

Προηγούμενο κλινικού θανάτου

Πολλοί άνθρωποι έχουν την εμπειρία του κλινικού θανάτου, μπορώ να χρησιμοποιήσω την εμπειρία τους, προκειμένου να αποκτήσουν νέες πληροφορίες για το φαινόμενο του θανάτου; Ακόμα και αν παραβλέψουμε την έκδοση που η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα πραγματικά για το χρόνο, 13 εκατομμύρια άνθρωποι δεν μπορούν να εφεύρουν ταυτόχρονα το ίδιο πράγμα. Τι προκαλεί τέτοια παρόμοια συναισθήματα;

Ένα από τα πιο κοινό όραμα κατά τη διάρκεια του κλινικού θανάτου - κίνηση κανείς δεν σήραγγας στο φωτεινό φως στο τέλος. Αυτό μπορεί να προκληθεί από έλλειψη ροής αίματος και οξυγόνου στον βολβό του ματιού.

Όσο για τις περιπλάνηση ψυχές, που αφήνει υποτίθεται ότι το σώμα κατά τη διάρκεια του κλινικού θανάτου, μπορεί να αποδοθεί στο έργο του νευρικού συστήματος. Ο νευροεπιστήμονας Andrew Newberg πιστεύει ότι η αίσθηση της πτήσης και τις μνήμες να συμβεί κατά τη διάρκεια κλινικών εκδηλώσεων ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα των συμπαθητικό και παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα. Το γεγονός είναι ότι το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα είναι υπεύθυνο για τις δράσεις μας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, και το παρασυμπαθητικό αντίθετο - να ηρεμήσει. Συνήθως, δρουν στο σώμα με τη σειρά. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του κλινικού θανάτου αποτύχει, και η ταυτόχρονη λειτουργία και των δύο συστημάτων είναι η αύξηση της δραστηριότητας στον εγκέφαλο, η οποία μπορεί να προκαλέσει έντονο το όραμα και το συναίσθημα.

Όσον αφορά τα οράματα των νεκρών συγγενών ή επιστροφή στο παρελθόν, το φαινόμενο αυτό μπορεί να οφείλεται στην σταδιακή πεθαίνουν off των κυττάρων του εγκεφάλου, και απλώς να είναι ένας προστατευτικός μηχανισμός ψυχή.

Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος;

Όλοι έχουμε ακούσει ότι το προσδόκιμο ζωής του ανθρώπου τελευταίο αιώνα έχει αυξηθεί κατά περίπου 10 χρόνια. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι απλά έχουν γίνει όλο και πιο ζωντανά σε μεγάλη ηλικία, και το προσδόκιμο πολύ ανθρώπινη ζωή δεν έχει αλλάξει. Στην ιστορία της μόνο μία περίπτωση σημειώθηκε όταν ένα άτομο περάσει το κρίσιμο όριο που είναι 120 ετών. Γιατί, παρά την ανάπτυξη της ιατρικής, δεν έχουμε αυξηθεί αυτός ο αριθμός; Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το όλο θέμα με το όριο Hayflick - αντιπροσωπεύει τον αριθμό των πιθανών κυτταρικές διαιρέσεις, μετά την οποία πεθαίνει. Το όριο που προβλέπεται στο DNA κάθε είδους πλάσματα στον πλανήτη. Είναι αυτός ο δείκτης εξηγήσουν αυτές τις εντυπωσιακές διαφορές μεταξύ του μέσου προσδόκιμου ζωής του, ας πούμε, ένα χάμστερ και χελώνες Galapagos.

Ένα φυσικό ανώτερο όριο της ανθρώπινης μακροζωίας - 120 έτη (λαμβάνοντας υπόψη όλα τα είδη των ασθενειών, κλπ). Αλλά αν η ανθρωπότητα θα βρει έναν τρόπο να διαιρούμενα κύτταρα χωρίς βλάβη του ορίου Hayflick μπορεί να αυξηθεί, και τότε θα είναι δυνατόν να τεθεί το ζήτημα της ενδεχόμενης αλλά ακόμα υποθετικό, την αθανασία.