Extreme Περίπλους με θέμα «Η Κοζάκοι»!

• Extreme Περίπλους στο "Zaporozhets"!

Aslan λέει Shauey: «Βλέποντας στο Facebook μερικές φωτογραφίες από αυτό το ασυνήθιστο ταξίδι, δεν θα μπορούσε να βοηθήσει, αλλά να θυμάστε τη φράση» τρέλα των γενναίων τραγουδάμε τη δόξα! Τρέλα των γενναίων - είναι η σοφία της ζωής, «Πράγματι, δεν έχετε μόνο θάρρος, αλλά και ένα κομμάτι της τρέλας για να αποφασίσει σχετικά με μια τέτοια ακραία ταξίδι - τρεις από αυτούς στο» «η οποία περισσότερο από το ένα τρίτο του αιώνα, σε τέτοιους χώρους, που ξεπερνά κάθε τζιπ» Zaporozhets,

Ζήτησα να πει ο κύριος διοργανωτής των ακραίων ταξίδια Αλέξανδρος Elikova.

Σε γενικές γραμμές η όλη ιστορία ξεκίνησε με το γεγονός ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα Ήθελα να φτάσετε στο Μαγκαντάν. Αλλά το γύρισε οδηγός φορτηγού όλο τον ελεύθερο χρόνο του, να κυλιούνται στα auto-ταξίδια (σχεδόν δύο δεκαετίες), έχω ένα απλό ταξίδι στο σύγχρονο αυτοκίνητο έχει από καιρό πάψει να θεωρείται ενδιαφέρουσα ασχολία. Βαρετό, ξέρετε, βάζοντας «κρουαζιέρα» και «κλίμα» για να κυλήσει σε δημόσιους δρόμους για ένα μήνα. Όταν η αδρεναλίνη; Πού ακραία; Όταν η συνεχή φόβο που τώρα κάτι σπάει; Και τι χαρά που φέρνει μόνιμο έλεγχο της θερμοκρασίας, της πίεσης και η συνεχής ακρόαση για τον κινητήρα και το κιβώτιο! Με λίγα λόγια, σιγά-σιγά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι, προκειμένου να πραγματοποιήσουν το όνειρο θα πρέπει να αγοράσετε κάποια staryuchy και επιθυμητή Σοβιετικής clunkers. Θα σας πω ότι τώρα, «Κοζάκος» avtohlama εγώ δεν τολμούν να καλέσετε. Και, φυσικά, με το παλιό ερείπιο, είναι απαραίτητο να υπάρχει μια σειρά από χάρτες χαρτί, καμβά σκηνή, μπαμπού καλάμια ψαρέματος, σόμπα κηροζίνης, ένα παλιό σακάκι και ένα ψάθινο καπέλο. Τώρα που είναι ενδιαφέρουσα θα ήταν!

Και στη συνέχεια, ξημέρωσε. "Zaporozhets"! Αυτό είναι ό, τι είναι απαραίτητο για να πάει στο Μαγκαντάν! Άρχισε να ψάχνει το αυτοκίνητο. Για την χαρά μου, αποδείχθηκε ότι η αγορά ενός αυτοκινήτου ZAZ-968 σε πολύ καλή κατάσταση μπορεί να είναι μέχρι 20 000, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά για να διαλέξετε. Αλλά όσο πιο κοντά η ώρα έναρξης, η σαφέστερη έγινε τόσο πολύ χρόνο εκεί ούτε εγώ ούτε οι εν λόγω έμπιστους φίλους που είναι στην ευχάριστη θέση να υποστηρίξει μια τέτοια ιδέα. Και όπως στη μελέτη των υλικών για το μηχάνημα στο Διαδίκτυο, κατέστη σαφές ότι είναι επίσης μια πολύ καλή κίνηση για την εκτός δρόμου αυτοκίνητο, στη συνέχεια, άρχισαν να επισκέπτονται τις αυταπάτες τον αγώνα, όχι μόνο στους δρόμους, και να περάσει κάποια ενδιαφέρουσα διαδρομή off-road. Αυτό που έχουμε μια σειρά εκεί; Ναι, Dyatlov πέρασμα οροπέδιο Manpupuner. Εξαιρετικό! Κοίταξε πιο προσεκτικά φωτογραφιών και βίντεο εκθέσεις. Χμμ ... Θα ήθελα κανονικά. Εάν μόνο το νερό ήταν μεγάλη. Ως αποτέλεσμα, «Κοζάκος» αγοράστηκε στο Ομσκ 20 000 ρούβλια. Ναι, ναι! Για το «είκοσι» αγόρασε ένα αυτοκίνητο, το οποίο με την τεχνική του κατάσταση ήταν έτοιμος να πάει μέχρι το τέλος του κόσμου. Στη Μόσχα, για τα ίδια χρήματα που αγοράστηκε ATV-shnaya βαρούλκο, 10 000 ρούβλια αγόρασε τρία ελαστικά luazovskih για μεγαλύτερη βατότητας και 2000 ρούβλια αγόρασε μια νέα μπαταρία. Αυτή είναι η όλη προετοιμασία. «Zaporozhets» ήταν μια πολύ καλή κίνηση, και τις επισκευές, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν πριν από το ταξίδι, ήταν μεγαλύτερη διαγνωστική.

Από αριστερά προς τα δεξιά: Elkin, Oak, Lapshin. Και όπως θα έπρεπε να είναι - για το σαγιονάρες κάλτσες, τίποτα άλλο! Και το γεγονός ότι στο κέντρο, είναι δυνατή και χωρίς κάλτσες - ψάθινο καπέλο του.

Από Ομσκ έφυγα μόνος του και έχοντας διανύσει 650 χιλιόμετρα χωρίς προβλήματα, έφτασε στο Tyumen, όπου περίμενα αποδειχθεί δύσκολη αποστολές φίλους - Oak Michael από Νόβι Ουρενγκόι και Ντμίτρι Lapshin από Nadym. Σε Tyumen με τον Ντμίτρι Kulikov, ως εκ τούτου, η οποία πρόσφατα κατέκτησε το Cape Chelyuskin, έχουμε δημιουργήσει το «siloviki» - ένα τετράγωνο σωλήνα 40 * 60 περιοχή κάτω από το ύψος της, τοποθετείται και συνδέεται το βαρούλκο και παπουτσωμένος «λάσπη» ελαστικά από LuAZ στον πίσω άξονα. Καουτσούκ έχει το ίδιο μέγεθος με το φυσικό Ζαπορόζιε, αλλά έχει ένα πολύ toothy προστάτη. Γρήγορα έφυγε από το υπνόσακους, σκηνές, μπιτόνια, τα τρόφιμα και μετακόμισε για σχεδόν μια διαδρομή χιλιάδων χιλιομέτρων: Tyumen - Irbit - Νίζνι Ταγκίλ - Serov - Ίβντελ - Μεσάνυχτα.

Από τα μεσάνυχτα, τα τελευταία κέντρα του πολιτισμού στο δρόμο για το πέρασμα Dyatlov, γίνονται κλήσεις αναφορά σε συγγενείς και κινήθηκε κατά μήκος της βραχώδους ντάμπινγκ στα βουνά. Και στην πρώτη μέσω Vijay διάβαση του ποταμού, αφού έσκαψαν ένα βότσαλο, λίγο γαντζώθηκε ακριβώς στη μέση. Ωστόσο, τα ρουλεμάν τους στο χρόνο - δεν είχα σκάψει παιδιά απλά έσπρωξε, και μετά από μερικά δευτερόλεπτα, το αυτοκίνητο ήταν στην άλλη πλευρά. Κατέστη σαφές ότι, διατηρώντας την πίεση στα πίσω ελαστικά, δεν πάει το ποτάμι. Και είχε πίσω του την εμπειρία από τη χρήση ελαστικών χαμηλής πίεσης zaderevenevshih παλιά Σοβιετική παροιμία που λέει ότι θα πρέπει να μειώσει κάθε φορά λίγο πριν τη σύνθετη πλοκή και στη συνέχεια διοχετεύονται απευθείας στα ελαστικά έχουν φύγει ραγίσει και άρχισε να μασάτε την κάμερα.

Η δεύτερη ροή με τον τρόπο μας παρουσίασε αρκετές εκπλήξεις. Πρώτον, έγινε σαφές ότι το ποτάμι όπου όλα κινούνται, δεν κινούνται. Πάρα πολύ βαθιά και ισχυρά ρεύματα. Δεύτερον, όταν πήγαμε κατά μήκος της ακτής για να αναζητήσετε κοπάδια, τότε θα προχωρήσει Dima Lapshin ήρθε σε μια αρκούδα που κάθεται στο νερό. Λοιπόν, και, τρίτον, βρίσκοντας τριακόσια μέτρα πριν από το περισσότερο ή λιγότερο κατάλληλο για ταξίδια και προσπαθούν να γλιστρήσει μέσα από το φαράγγι, ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι το βαρούλκο που σταμάτησε να λειτουργεί. Ναι, αυτό είναι! Ολοκαίνουρια βαρούλκο «εκατό φορές» στο πρώτο φορτίο έχει πάψει να λειτουργεί για συσπείρωση - στο εσωτερικό κάτι φοβερό τρίξιμο και σφήνα μειωτήρα. Και δυστυχώς, ο επιθυμητός σε εξάγωνο δεν έχουν τα εργαλεία. Και όλα αυτά κάτω από την ατελείωτη βροχή και η άνοδος της στάθμης των υδάτων στις ορεινές ποτάμια. Ναι, υπάρχει και μια νύχτα ήταν η ...

Πήγα για ύπνο με βαρύ σκέψεις. Ξύπνησα από τα παιδιά μιλούν. Αυτό είναι ό, τι επρόκειτο να πάμε να βρούμε την αρκούδα. Αν και ξύνεται τα μάτια μου, κρύφτηκαν πίσω από τους θάμνους προς την κατεύθυνση του τόπου όπου εθεάθη χθες toed. Σημειώστε ότι τα όπλα που είχαμε αγώνες, δύο μαχαίρι και δύο φωτοβολίδες. Και κατά κάποιο τρόπο εγώ αμέσως να μολύνει turretless και εγώ με τη μία έπεσε στη θέση του. Στη χαλάρωση των έργων βαρούλκο; Έργα! Έτσι τώρα έχουμε rewound σχοινί χαλάρωση κάνουν συσπείρωση! Χθες το χαντάκι, όπου θα υποστούν ένα σπασμένο βαρούλκο, γλίστρησε μέσα σε λίγα λεπτά. Και αρχίσαμε διαβάσεις, λακκούβες, διαβάσεις λακκούβες και πάλι.

Κίνδυνοι νερό Vijay στις όχθες του ποταμού και μέχρι τη βάση του Ίλιτς μερικά μόνο από άπειρο αριθμό. Το νερό στην καμπίνα ήταν συνεχώς κάτω από τις περισσότερες έδρες. Αλλά ο καθένας μας είχε σε ένα βάζο κάτω από το στιφάδο, και έχουμε προσαρμόσει τους αρκετά γρήγορα επιδέξια χειριστεί και το νερό αντλήθηκε από την καμπίνα αισθάνεται γρήγορη καλή αντλία σεντίνας.

Κολλημένη στην έξοδο του ποταμού Ushmaev

Τώρα, με τα αστεία και τα ποιήματα, κάπου στο καπό της κατάδυσης στο νερό, όπου μια εκκαθάριση ανάμεσα σε δέντρα και τα εμπόδια νερού στον κύκλο του αεροδρομίου στον απόηχο των ATVs, που γλίστρησε βάση Ιλιτς και το έκανε στην καλύβα στο δάσος των κέδρων. Ο χρόνος ήταν το απόγευμα, αλλά εν όψει του γεγονότος ότι από την ατελείωτη βροχή και σταθερή πλημμύρες στην καμπίνα μείναμε ξηρό μόνο ταβάνι «Zaporozhets», αποφασίστηκε να σηκωθεί στις poludnevku να στεγνώσει τα ρούχα και υπνόσακους.

Μόλις είδε μια αρκούδα. Όπως οι ίδιοι το γέλιο, αλλά κανείς από το αυτοκίνητο αυτοκίνητο.

Το πρωί λίγο μετά το καλύβι έτρεξε σε ένα έλος τύρφης, που είμαστε τόσο φοβισμένοι πριν από την αναχώρηση. Εξέτασε. Εμ, ναι έτσι είναι εντάξει. Εμείς επιλέξαμε το δρόμο poubirali κορμών από το τέλμα, στο οποίο, αντιθέτως, φυτεύονται και την πρόοδο φτάσει σχεδόν στο τέλος. Ένα lebezhenie - και είμαστε σε στερεά. Αυτό είναι το μόνο βάλτο. Αλλά τότε άρχισε να αυξάνεται στην κορυφογραμμή Charkanur. Το γεγονός είναι ότι η πιο σημαντική και κρίσιμη διαφορά «Zaporozhets» από μια πλήρη off-road - όχι τον τύπο του τροχού, και χωρίς κατέβασμα. Και αν οι λάσπες, λακκούβες και διαβάσεις αυτό το μηχάνημα είναι εκπληκτικά καλά ταξίδεψε, στη συνέχεια, σε μια απότομη πλαγιά με μεγάλες πέτρες υπερφορτωμένο «Κοζάκος» απλά δεν μπορούσε να κινηθεί.

Ήταν απαραίτητο για την πρόσληψη υψηλών στροφών του κινητήρα, τότε ας πάει του συμπλέκτη και, αφού πήρε υπό εξέλιξη, απλά πιέστε το πεντάλ του γκαζιού ότι υπάρχουν δυνάμεις. Αλλά πάει γρήγορα, λόγω των ριζών, που προεξέχουν δοκάρια και πέτρες δεν μπορεί να υπάρξει, έτσι έπρεπε να αφήσει να πάει συνεχώς από το πεντάλ του γκαζιού, το αυτοκίνητο απλά σταμάτησε το τράβηγμα και σηκώθηκε. Από αυτά ταχύτητας άλματα πάνω από τις πέτρες σχισμένο σιγαστήρα. Το ξύλο είναι πολύ γρήγορα γεμίζει με τη μυρωδιά του καψίματος του συμπλέκτη και βρυχήθηκε, και προς το τέλος της αρχής της λαβής ανύψωσης και πιο δύσκολο να γλιστρήσει μέχρι να σταματήσει εντελώς να κάνει κανένα σημάδι. Και τώρα είμαστε αντικρύζοντας τουλάχιστον κάποια πλατφόρμα σε μια απότομη πλαγιά για την αντικατάσταση του συμπλέκτη. Και γι 'αυτό είναι απαραίτητο να καταργήσετε εντελώς τον κινητήρα από το αυτοκίνητο μαζί με ένα κουτί που ζυγίζει συναρμολόγηση σχεδόν 200 κιλά. Θα λυθεί κατασκευή τρίποδο των κορμών μέσα από τα μπλοκ κινητήρα και τραβήξτε τα χέρια.

Αλλά μόλις όλα ήταν έτοιμα για να διαλύσουν, ακούσαμε τον ήχο των κινητήρων. Στο κάτω μέρος του βουνού σέρνεται τρία οχήματα - UAZ «Patriot» και δύο «Niva». Είναι τα παιδιά από Perm πήγε σε μια Manpupuner οροπέδιο. Και ήμασταν αμέσως μόλις από το κεφάλι μέχρι τα δάχτυλα τυλιγμένα στην προσοχή και τη φροντίδα τους! Σεργκέι, ένας οδηγός της UAZ, μας πρόσφερε για να αφαιρέσετε τον κινητήρα βαρούλκο αυτοκίνητό του. συνοδηγός του άρχισε να μας ταΐσει νόστιμα σάντουιτς. Δύο παιδιά «Neve» γρήγορα οργάνωσε ένα bivouac, και πολύ σύντομα στη φωτιά για να μαγειρέψουν ένα νόστιμο κουάκερ. Επιπλέον, Σεργκέι αρνήθηκε να πάει εφ 'όσον δεν επαναλάβει την πρόσφυση και βαρούλκο του δεν θα μας βάλει στον κινητήρα στη θέση του.

Τα παιδιά στο «Nivas» όλα αποφάσισε να αναστείλει τη νύχτα μαζί μας. Για όλα αυτά είχαμε μια ισχυρή αμφιβολία ότι έχουμε αρκετή βενζίνη για να περάσει Dyatlov, και αφού έμαθε γι 'αυτό από UAZ που έδωσε δοχείο βενζίνης, αλλά ακόμα δεν πάσχει οποιαδήποτε παιδιά αντιρρήσεις μας συσσωρεύονται με ολόκληρο το βουνό των τροφίμων. Εδώ, όπως εδώ είναι οι πραγματικοί άνδρες της Περμ!

Την επόμενη μέρα, με ένα νέο αυτοκίνητο συμπλέκτη πήγε πολύ πιο ενδιαφέρουσα, και η απότομη ανάβαση τελειώνει. Ωστόσο, ακόμα και να μας κατοχυρωμένες με βενζίνη φορά ανησυχητικά γρήγορο βελόνα καυσίμου πήγε στο μηδέν. Το γεγονός είναι ότι εκτός από το γεγονός ότι έπρεπε να μεγιστοποιήσουν τον εμπλουτισμό του μίγματος στο καρμπυρατέρ, ακόμη και εμφανίστηκε σε όλα τα παιχνίδι στο χρονόμετρο και να ρυθμίσετε το χάσμα μεταξύ των επαφών ήταν αδύνατο. Και με μια τέτοια δέσμη των κινητήρων άρχισα μόλις καταπιεί βενζίνης, δυνατά γυρίσματα όταν σπάνε.

Στη συνέχεια, στο δρόμο από το σημείο ελέγχου απογειωθεί το αυτοκίνητο μεταδίδει τη ροπή στον τροχό, αλλά δεν έχει σημασία διευθετηθεί - βάζουμε μαζί, και πολλά άλλα. Στη συνέχεια έχασε τη μετάδοση, αποδείχθηκε ότι έκανε εμετό μπροστά κουτί τοποθέτησης. Αλλά είχαμε μια καλή σύρμα, το οποίο εκμεταλλεύτηκε.

Και πάλι πήγαμε. Βγες έξω από το δρόμο κορμών, κόψτε τις ρίζες, ψάχνει για παρακάμψεις. Αυτό έχει ήδη αρχίσει σημύδα, τώρα μέσα από τα δέντρα τα πρώτα πέτρινα εμφανίσεις ορατά. Καθίσαμε μια-δυο φορές σε ένα κομμάτι πηλού έτσι έπρεπε να σύρετε βαρούλκο. Θα βγούμε λίγο περισσότερο ... και ξαφνικά το αυτοκίνητο, χτυπώντας η μία πλευρά του λάκκου, και σε μεγάλο βαθμό κλίση στην αριστερή πλευρά, ξαφνικά πάγκους. Θα στρίψει τη μίζα - δεν ξεκινούν. Είμαι προσπαθεί και πάλι να ξεκινήσει και να συνειδητοποιήσουμε ότι η μπαταρία έχουμε πολύ κακή - και χαλαρή γεννήτρια βαρούλκο έκαναν τη δουλειά τους. Ανοίξτε το καπό - ένα άδειο φίλτρο. Θα ξέμεινε από βενζίνη. Πιο συγκεκριμένα, όλα έρεε προς τα αριστερά και το hvatanul αέρα εισαγωγής καυσίμου. Γίνεται διασκέδαση.

Δεν έχουμε καμία μπαταρία και καμία βενζίνης σταθεί τρία ή τέσσερα χιλιόμετρα από την Dyatlov Pass, δεν υπάρχει μία και η επόμενη εβδομάδα είναι απίθανο να είναι, αλλά εξακολουθεί να ξεκινά πάντα έπεσε χιονόνερο γεμάτη ευτυχία. Ποτέ δεν συνέβη τίποτα πιο ενδιαφέρον από το να περπατήσετε μέχρι το μνημείο για αυτόν, επειδή μακριά μας. Έλα. Ήρθαμε σε έναν ανοιχτό χώρο, και υπάρχει μια τέτοια χιονοθύελλα που, πριν φτάσουν τα πεντακόσια μέτρα, είπε στον εαυτό του: «Ω, yah. Ελάτε να «σπίτι». " Επέστρεψε στο «Zaporozhets», βρήκε ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι, συγχωνεύονται σε αυτό και τροφοδοτείται το βενζίνη από τη γραμμή καυσίμου της φιάλης. Το αυτοκίνητο παρουσιάστηκε από μια μικρή μπαταρία - φόρτισης για gadgets. Στη συνέχεια, επιλέξτε μια επίπεδη επιφάνεια, αφήσαμε εκεί, «Zaporozhets» και έχουν αρχίσει να εξοπλίσει το στρατόπεδο.

Και όταν ένα μικρό ξεκαθαριστεί, τότε πήγαμε στο πέρασμα για μια ακόμη φορά. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που περιμένουμε για την επιστροφή του. Αποδείχθηκε ότι κατά τη διάρκεια της απουσίας μας για να μας επισκεφθείτε ήρθε να φέρει με cub, αλλά τουλάχιστον δεν κινείται.

Πρέπει να προσπαθήσουμε να πάμε πίσω, αλλά το πράγμα - με το εξιτήριο βαρούλκο μπαταρία δεν θέλει να τραβήξει ακόμα και μέσα από το μπλοκ, και μπροστά από μια μεγάλη ενέδρα, χωρίς την οποία δεν θα περάσει μέσα από ένα βαρούλκο, και της βενζίνης σε λίτρα δεξαμενή μας 5-7 όλα μακριά μην αφήνετε. Το αστείο είναι ότι το φαγητό είναι ακόμα με εκείνο που μας έχει δοθεί με την Πέρμια, αρχή μέχρι το τέλος. Τρεις εύσωμος αδράνεια μέτωπο για δύο ημέρες έφαγε σχεδόν όλες τις προμήθειές τους. Και μετά την εκδήλωση είναι η δεύτερη στη σειρά του λυκόφωτος στη θέση του κατοικία μας, έξω από το δάσος ξαφνικά φωτίζεται με το φως. Αλλά και πάλι καλό όπως LED. Το αυτοκίνητο! Δύο παιδιά από Αικατερινούπολη στο ολοκαίνουργιο «Toyota Hilux» αποφάσισε το Σαββατοκύριακο για να έλασης Dyatlov Pass. Όπως αποδείχθηκε, πήγαν για μια νύχτα στο σκληρό και για ένα πολύ μεγάλο αριθμό επαναστατική ενότητα Jeepers Ίβντελ - Dyatlov πέρασμα - Ίβντελ. Τα μικρά τζιν, παπούτσια, μια μελωδία. Εδώ είναι τι σημαίνει να βιώσουν και την εμπιστοσύνη στο αυτοκίνητο και την εμπιστοσύνη. Και τώρα αυτοί οι τύποι παίρνουν από ένα απύθμενο γεννήτρια βενζίνης σώμα pickup, μπαταρία, φυσικό αέριο μπορεί, ένα κουτί των τροφίμων. Αυτό ήταν κάτι! Όπως και αν είχαν αποσταλεί σε εμάς για το σκοπό! Glacka Tom, σας ευχαριστώ πολύ! Δεν έχετε μόνο βοήθησε, που μας έσωσε!

Και το πρωί ήμασταν ευτυχισμένοι και δυνατά βρυχάται ερείπια σιγαστήρα έτρεξε στο σπίτι. Και πάλι η βενζίνη άρχισε να εξατμίζεται μπροστά στα μάτια μας. Αυτό δεν είναι μια δαπάνη, είναι ένα είδος μια τρύπα στη δεξαμενή, γαμώτο! Και το θαύμα και πάλι. Μόλις έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η βενζίνη τρέχει να συναντήσει, όπως διέταξε αφήνει UAZ. Maksim από Perm, ερήμην, ήξερα ότι το διαδίκτυο με αυτό. Χωρίς κανένα δισταγμό να αρχίσουν να μας γεμίζουν με τα αποθέματα τους της βενζίνης. Είχα ακόμη και να τους σταματήσει, διαφορετικά θα είχαν χαριστεί σε όλους μας, και είναι ακόμα να πάει στο σπίτι. Αυτό είναι ποια είναι η πραγματική Ουράλια dzhipery - ήταν έτοιμοι να δώσουν την τελευταία αυτά ζητιάνοι για «Zaporozhets.» Για άλλη μια φορά, θα αγωνιστεί προς το σπίτι. Μένει μόνο να κατέβει από την κορυφογραμμή Charkanur, και γενικότερα ένα καλό δρόμο. Στη συνέχεια χτύπημα. Καλή κλωτσιά στο πίσω δεξί τροχό. Το αυτοκίνητο έσπευσαν να την πέτρα και λυγισμένο από το χέρι επιπτώσεις. Bent τόσο πολύ που ο τροχός ήταν ένα μικρό σπίτι, που βράζει κάτω σε ένα ράφι και κριτικά καμπυλωτό δίσκο.

Ψάξαμε - επί τόπου να το κάνουμε δεν λειτουργεί, δυστυχώς. Θα προσπαθήσουμε να πάμε ήσυχα έτσι. Αλλά το θαύμα δεν έγινε, και ο άξονας έσπασε στο μισό. Όλα έφτασε. Αυτά τα μέρη έχουν μαζί τους δεν ήταν. Χωρίς να σκέφτεται βαρούλκο τράβηξε το αυτοκίνητο από το δρόμο, που τίθενται σε κάνναβη, τράβηξε προς τα κάτω και να μάθετε ποια μέρη που χρειαζόμαστε. Και, γράψτε μια σημείωση που πήγε για ανταλλακτικά, πήγαμε στο σπίτι ταξίδι πόδι.

Θα πρέπει να έχουμε τουλάχιστον dotopat Auspiya στο ποτάμι, στην όχθη του οποίου λαμβάνει χώρα με τον αντίθετο τρόπο στα φορτηγά που τραβούν έξω και να πάρει τους πεζοπόρους. Σύνολο παίρνει περίπου 25 χιλιόμετρα και το μεσημέρι στην αυλή. Έπρεπε να βιαστεί να το βράδυ μας προσπέρασε στο δρόμο. Και είμαστε αυτό τον τρόπο αρκετά γρήγορα και πήγε χωρίς πολλή προσπάθεια. Έχω τόσο γενικά φαινόταν ότι το πόδι κινείται πολύ πιο εύκολα και πιο γρήγορα. Και αυτό παρά το γεγονός ότι για την εκστρατεία των πεζών, δεν είμαστε ειδικά προετοιμασμένοι και πήγε σε όλη τη διαδρομή σε μπότες από καουτσούκ, και ένας από μας έχει κάνει στο βάλτο. Πλησιάζοντας το bivouac στην ακτή Auspii, που μύριζε καπνό. Αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα - δεν υπάρχει ομάδα peshikov που είναι σε αναμονή για τη μεταφορά σας για το ταξίδι της επιστροφής. Αυτό είναι το πώς αποδείχθηκε - ακριβώς γι 'αυτούς είχαν έρθει «Ural» από Ίβντελ. Η χαρά μας δεν γνώριζε όρια. Πράγματι, μετά από μια τέτοια ομάδα θα μπορούσε να είναι εδώ σε μια εβδομάδα ή και περισσότερο, και να Ίβντελ εδώ πάνω από εκατό χιλιομέτρων. Ήρθα το «Ural», επεδίωξε να έχει 10 000 και 7 ώρες «έσπευσε» να μας νωρίς το πρωί στον οικισμό τα μεσάνυχτα. Εκεί καθίσαμε σε μερικά παλιά Lasik τοπικές αεροπορικές εταιρείες, οι οποίες μας οδήγησαν στο σταθμό λεωφορείων στην Ίβντελ. Λόγω του γεγονότος ότι ένας από εμάς χάσει κάπου το διαβατήριό του, ο τρόπος με τον σταθμό που είχε παραγγείλει. Έτσι, ας πάμε στο σπίτι του λεωφορείου! Εμείς επιβιβάστηκαν στο λεωφορείο και το βράδυ ήταν στο Yekaterinburg, όπου μας περιμένει ο Alexey Makarov (χιόνι και buggies βάλτο «Makar»).

Αφού μας έλουσε από τον καπνό, που πραγματοποιήθηκε στο σταθμό των λεωφορείων όπου αναχώρησε για τη νυχτερινή πλευρά της Tyumen. Επειδή είμαι ήδη αργά για την εργασία, στη συνέχεια επιστρέφουν στο «Zaporozhets» δεν το έκανα, αλλά Dima Kulik, μόλις έμαθε ότι θα πρέπει να πάμε αμέσως έπεσαν τα πάντα και άρχισαν την προετοιμασία για το ταξίδι. Και μέχρι να φτάσουμε στο Tyumen, είχε ήδη βρει όλα τα εξαρτήματα και το μηχάνημα κατά την οποία στη συνέχεια πήγε στο Dyatlov Pass. Τα παιδιά είχαν τρεις ημέρες για την επισκευή του «Κοζάκος», πηγαίνετε με τα πόδια τη μπάλα και πίσω στο Tyumen. Ωστόσο, δυστυχώς, είμαι στην ιστορία, η οποία, σύμφωνα με τις ιστορίες, δεν ήταν λιγότερο συναρπαστικό, δεν εμπλέκεται.